ตามหลักการแล้วระยะร่นของอาคารมีไว้เพื่อสุขลักษณะ (ให้แดดและลมสามารถเข้าสู่อาคารได้สะดวก) ความเป็นอยู่ที่ดี (มีระยะห่างจากอาคารข้างเคียงเพื่อความเป็นส่วนตัว) และความปลอดภัย (เมื่อเกิดภัยพิบัติสามารถใช้เป็นทางเข้าออกฉุกเฉินและให้รถดับเพลิงหรือรถพยาบาลเข้าสู่ตัวอาคารได้โดยรอบ)โดยเฉพาะอาคารขนาดใหญ่พิเศษซึ่งเป็นอาคารสาธารณะขนาดใหญ่มีพื้นที่เกินกว่า ๑๐,๐๐๐ ตารางเมตร กฎหมายกำหนดให้ต้องมีระยะร่นด้านหน้า ๑๒ เมตร และด้านข้างและด้านหลัง ๖ เมตร ก็เพื่อในกรณีเกิดอัคคีภัยแล้วรถดับเพลิงขนาดใหญ่สามารถเข้าถึงและเลี้ยววนได้โดยรอบ
แต่ในทางปฏิบัติแล้วเจ้าของอาคารมักไม่ให้ความสำคัญกับระยะร่นของอาคาร คิดว่าเขามีสิทธิโดยสมบูรณ์บนที่ดิน และต้องการใช้ที่ดินให้คุ้มค่าที่สุด ตัวอย่างเช่น อาคารขนาดใหญ่พิเศษแห่งหนึ่งบนถนนพหลโยธิน ได้เอาระยะร่นด้านข้างอาคารมาสร้างเป็นร้านค้าย่อยแบบถาวร ซึ่งถ้าเกิดอัคคีภัยแล้วรถดับเพลิงจะไม่สามารถเข้าไปทางด้านข้างได้เลย ที่น่าสนใจกว่านั้น คือ ไม่เห็นมีผู้รับผิดชอบคนไหนมาสนใจ ทั้ง ๆ ที่อาคารนี้อยู่ซอยข้าง ๆ กับสำนักงานเขต
