หาบเร่แผงลอยเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันมาเป็นเวลานาน เพราะเป็นกิจกรรมที่มีทั้งผลดีและผลเสียต่อเมืองในเวลาเดียวกัน ในแง่หนึ่ง หาบเร่แผงลอยมีสินค้าราคาถูกและอยู่ในระยะใกล้กับกิจกรรมอื่น ๆ ทำให้สามารถตอบสนองความต้องการของคนได้เป็นอย่างดี แต่ในอีกแง่มุมหนึ่ง หาบเร่แผงลอยทำให้เกิดปัญหาเมือง ทั้งความแออัดของเส้นทางสัญจรและความสะอาด จากความขัดแย้งดังกล่าว ทำให้หาบเร่แผงลอยจึงมีอยู่ในบริเวณที่มีกิจกรรมหนาแน่น แต่ก็อยู่อย่างผิดกฎหมาย ส่งผลให้รูปแบบขของร้านค้า ต้อง "เร่" และ "ลอย" เพื่อตอบสนองความต้องการที่จะหนีผู้รักษากฎหมาย คือ พนักงานเทศกิจ
ปรากฎการณ์ "ลอย" คือ การที่ร้านเปิดและปิดได้อย่างรวดเร็ว พบได้บนถนนสีลมฝั่งใต้ ตั้งแต่อาคารซีพี ไปจนถึงแยกถนนนราธิวาสราชนครินทร์ ซึ่งเป็นพื้นที่ห้ามหาบเร่แผงลอยบนทางเท้า ในช่วงพักเที่ยงของสำนักงานมีความต้องการที่จะจับจ่ายสินค้าในบริเวณดังกล่าว ทำให้แผงลอยเห็นช่องทางในการขาย แต่รูปแบบของแผง จะมีลักษณะ "ลอย" อย่างชัดเจน คือ เป็นผ้าปูกับพื้นและเอาสินค้าทั้งหมดวางบนผ้า เมื่อพนักงานเทศกิจมา ก็รวบผ้าแล้วหนีได้ทันที หรืออาจเป็นโต๊ะที่พักได้เพื่อสะดวกในการเก็บ
ปรากฎการณ์ "เร่" คือ การที่ร้านค้าสามารถเคลื่อนที่ไปตามที่ต่าง ๆ ได้ โดยที่ร้านยังเปิดทำการได้ในขณะเคลื่อนที่ รูปแบบของร้านจะเป็น หาบ หรือ รถเข็น เราอาจมองว่าเคลื่อนที่ได้ช้า แต่ในความเป็นจริง หาบเร่ต้องการเคลื่อนที่แค่ให้พ้นไปจากพื้นที่ห้ามเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นระยะใกล้ ๆ หรือเคลื่อนที่เพื่อเป็นสัญญลักษณ์ว่า "ฉันไม่ได้ตั้งร้าน แต่กำลังกลับบ้านต่างหาก" แค่นี้ก็จะรอดจากข้อหาแล้ว
