ป้ายที่ไม่มีใครอ่านเห็น

ตามหลักการของการออกแบบป้าย จะต้องมีขนาดตัวอักษรที่เหมาะสมอ่านง่าย มีสีที่เห็นได้แตกต่างจากสภาพแวดล้อมและเห็นได้ชัดเจน มีข้อมูลไม่น้อยและไม่มากเกินไป และยังต้องมีการจัดวางตำแหน่งให้ผู้ที่เป็นกลุ่มเป้าหมายสามารถเห็นป้ายได้อย่างสะดวกอีกด้วย แต่ป้ายในกรุงเทพฯ มักจะลืมหลักการออกแบบเหล่านี้อยู่เสมอ

ตัวอย่างเช่น ป้ายบอกทิศทางของสถานที่สำคัญบริเวณหน้าอาคารมณียา ถนนพระราม๔ การวางตำแหน่งและแนวแผงข้อความของป้าย ไม่ได้สอดคล้องกับทิศทางการเคลื่อนที่ของคนหรือรถแต่อย่างใด ตามหลักการที่ถูกต้อง ป้ายต้องวางด้านที่มีข้อมูลที่ต้องการให้กลุ่มเป้าหมายได้รับรู้ให้หันหน้าเข้าหาทิศทางการเคลื่อนที่ของกลุ่มเป้าหมาย แต่ป้ายนี้กลับวางไปในทิศทางเดียวกับการเคลื่อนที่ของทั้งคนเดินเท้า และรถยนต์บนถนน ทำให้ไม่มีใครเห็นข้อมูลที่ป้ายนี้ต้องการจะสื่อสาร ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะเสียงบประมาณเพื่อลงทุนทำป้ายไปทำไม