รถคันนี้จอดอยู่บนถนนอังรีดูนังต์ หน้าคณะทันตแพทย์ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นพื้นที่ห้ามจอดรถในเวลาเร่งด่วน จึงได้รับใบสั่งเสียบไว้ที่ที่บัดน้ำฝน แต่พอมองผ่านกระจกเข้าไปในรถ ก็พบใบสั่งอีกใบหนึ่ง ที่เจ้าของรถได้รับแล้ว และเป็นข้อหาเดียวกันเสียด้วย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ท่านเจ้าของรถมีความรู้สึกว่าตนเองได้ทำผิดกฎจราจรและจะไม่ทำอีกแต่อย่างใด นิสิตเก่าคณะรัฐศาสตร์ท่านหนึ่งเคยเล่าให้ฟังว่านิสิตจุฬาฯ ที่จอดรถบนถนนอังรีดูนังต์ชอบสะสมใบสั่ง คือได้ใบสั่งเพราะเขาห้ามจอดรถบนถนนอังรีดูนังต์ในเวลาเร่งด่วน ได้รับใบสั่งมาเสียบไว้ที่ที่ปัดน้ำฝนทุกวัน แต่พวกเขาก็ไม่สนใจยังคงจอดรถบริเวณนั้นอยู่ดี แถมยังไม่ไปจ่ายเงินค่าปรับด้วย รอให้ครบปีรวมใบสั่งได้ปึกหนึ่งแล้วก็ไปจ่ายทีเดียว ซึ่งตำรวจก็มักจะเห็นใจว่าเป็นนิสิตก็ลดค่าปรับให้เหลือต้องจ่ายจริง ๆ เพียงหลักร้อยเท่านั้น ทั้ง ๆ ที่มีใบสั่งเป็นปึก ได้ฟังแล้วก็เศร้าใจว่านิสิตเหล่านั้น ได้ถือเอาความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เห็นอกเห็นใจผู้อื่นของคนไทย ซึ่งมีอยู่ในตัวของตำรวจทุกคนมาเป็นเครื่องมือให้ตนเองทำผิดแล้วรอดจากการลงโทษไปได้ แล้วนิสิตเหล่านั้นแหละ ที่วันหนึ่งจะไปเป็น นายอำเภอ ผู้ว่าราชการจังหวัด นักการเมือง หรือตำแหน่งอื่น ๆ ที่เป็นผู้นำของสังคมไทย