พุทธศาสนา พ.ศ.๒๕๕๐

"แก่นสาร" ของพระพุทธศาสนาคือคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ หรือพระสงฆ์รูปใดทั้งสิ้น พุทธกาลผ่านไป ๒๕๕๐ ปีแล้ว แต่พุทธศาสนาในประเทศไทย ยังไปไม่ถึง "แก่นสาร" เสียที ชาวไทยพุทธยังคงนับถือพระสงฆ์ในลักษณะของปัจเจกบุคคล บูชาเครื่องรางของขลัง และเข้าวัดที่มีสถาปัตยกรรมสวยงาม ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นเพียง "เปลือก" ที่บิดเบือนของพุทธศาสนา

แต่ "เปลือก" เหล่านั้น ได้พัฒนาตนเองไปไกลกว่า "แก่นสาร" โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของการตลาด ที่มุ่งจะทำให้ "เปลือก" เหล่านั้นมีมูลค่าทางการเงินขึ้นมา ตัวอย่างเช่น ซุ้มขายรูปปั้นพระเกจิอาจารย์ บนถนนอังรีดูนังต์ ฝั่งตรงข้ามกรมตำรวจ "เปลือก" ได้พัฒนาตนเองให้เป็นรูปปั้นพระเกจิอาจารย์ชื่อดังที่มีคนเคารพนับถือมาก ๆ แถมยังสามารถทำให้รูปปั้นเหล่านั้นสวดมนต์ได้ ด้วยการใส่กลไกและเครื่องเสียงซ่อนไว้ใน "เปลือก" รูปเกจิอาจารย์เหล่านั้นด้วย น่าแปลกที่ "เปลือก" เหล่านี้ขายดิบขายดีเสียเหลือเกิน