การข้ามถนนโดยไม่ใช้สะพานลอย ทั้ง ๆ ที่มีสะพานลอยอยู่ใกล้ ๆ เป็นประเด็นที่ถกเถียงกันมาก ผู้ข้ามถนนมักถูกมองว่าเป็นคนมักง่าย ตัวผู้ข้ามเองก็บอกว่า สะพานลอยมันสูง เดินขึ้นลงลำบาก แถมไม่ปลอดภัยจากขโมยอีกด้วย แต่ถ้าพิจารณาถึงการวางแผนการจราจรในเมืองแล้ว การมีสะพานลอยอยู่ในเขตศูนย์กลางเมืองเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง พื้นที่ในเมืองจะแบ่งออกเป็น ๓ ส่วนตามระบบการจราจร คือศูนย์กลางเมืองที่มีกิจกรรมหนาแน่น คนเดินเท้าและยานพาหนะที่ไม่มีเครื่อง เช่น จักรยาน สกู๊ตเตอร์ จะต้องได้สิทธิเป็นอันดับหนึ่ง ต้องได้รับความสะดวกในการสัญจรและสามารถเดินบนระดับพื้นดินได้ ส่วนรถยนต์ก็หาทางอื่น เช่น ทางอ้อม ทางยกระดับให้ ด้วยวิธีการดังกล่าว ในเขตเมืองจะแยกเส้นทางของคนเดินเท้ากับรถยนต์ออกจากกันโดยเด็ดขาด การสัญจรด้วยเท้าก็สะดวกปลอดภัยไม่ต้องไต่สะพานลอยสูง ๆ ส่วนรถยนต์ก็เคลื่อนที่ได้รวดเร็วโดยไม่ต้องระวังคนเดินเท้า ส่วนเขตเมืองแต่กิจกรรมหนาแน่นปานกลาง คนเดินเท้าและรถยนต์มีสิทธิเท่ากัน เช่น มีทางม้าลาย เพื่อเป็นจุดบอกว่า ตรงนี้คือบริเวณที่คนเดินเท้ากับรถยนต์มาเจอกัน ส่วนเขตชานเมือง รถยนต์ได้สิทธิเป็นอันดับแรกและอยู่บนระดับพื้นดิน คนเดินเท้าและยานพาหนะไม่มีเครื่องก็ใช้ทางข้ามทางลอดไป อย่างที่แสดงในภาพ เป็นถนนสีลมตัดกับถนนพระราม๔ ซึ่งเป็นเขตศูนย์กลางเมือง ที่มีการสัญจรด้วยเท้าอย่างหนาแน่น การมีสะพานลอยในบริเวณดังกล่าวเป็นเรื่องที่ขัดแย้งกับพฤติกรรมการสัญจรของมนุษย์
