ในช่วงว้นหยุดสุดสัปดาห์หรือปิดเทอม เรามักพบนักเรียนในเครื่องแบบมาขายสินค้าต่าง ๆ ตามสถานที่สาธารณะอยู่เสมอ เหมือนอย่างที่เห็นในภาพที่ถ่ายหน้าอาคารฟอร์จูน ทำให้เกิดความสงสัยว่า ผู้ขายขายตัวสินค้าหรือขายชุดนักเรียน เพราะพ่อค้าแม่ค้าเด็กเหล่านี้ จะอาศัยชุดนักเรียนเป็นเครื่องมือในการสร้างความสงสารและเห็นใจต่อกลุ่มเป้าหมาย และผู้ซื้อซื้อที่ตัวสินค้าหรือซื้อเครื่องแบบนักเรียนกันแน่ เพราะถ้าร้านค้ามีกระจายอยู่ทั่วกรุงเทพฯ ใครอยากได้สินค้าอะไรทำไมจึงไม่ไปซื้อที่ร้านขายเฉพาะ ซึ่งส่วนใหญ่จะราคาถูกกว่าที่นักเรียนพวกนี้มาเร่ขาย มองในแง่ของเศรษฐศาสตร์ การซื้อขายแบบนี้มีผลเสียต่อระบบเศรษฐกิจโดยรวม เพราะผู้ซื้อไม่ได้ซื้อสินค้าเพราะความจำเป็นจะต้องใช้ จึงเทียบได้กับการซื้อสินค้าฟุ่มเฟือย ทำให้เงินที่ควรจะใช้จ่ายกับสินค้าที่เป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิตลดจำนวนลง และลูกค้าส่วนใหญ่ของเด็กนักเรียนก็ไม่ใช่คนมีอันจะกินเสียด้วย แต่เป็นชนชั้นกลางซึ่งควรจะใช้จ่ายเงินกับสินค้าพื้นฐานมากกว่าของที่ไม่ได้มีความต้องการใช้จริงแบบนี้