การข้ามถนนบนทางหลวงสายหลัก

ตามหลักการออกแบบถนนที่ถูกต้อง ถนนที่อยู่ในเขตกลางเมืองที่มีกิจกรรมหนาแน่นสูง จะต้องให้สิทธิอันดับหนึ่งแก่ระบบขนส่งมวลชนและคนเดินเท้า ส่วนรถยนต์ส่วนตัวไม่ได้สิทธิพิเศษใด ๆ หมายความว่า คนเดินเท้าและระบบขนส่งมวลชนจะได้รับความสะดวกกว่ารถยนต์ส่วนตัว รถสาธารณะจะเดินทางได้ทุกพื้นที่ ได้รับสิทธิพิเศษในสัญญาณไฟ คนเดินเท้าก็มีทางข้ามอย่างสะดวก รถยนต์ส่วนตัวต้องหยุดให้เสมอ ส่วนพื้นที่นอกเมืองจะกลับกัน ระบบขนส่งมวลชนและการเดินเท้าเป็นระบบเสริม รถยนต์จะเป็นยานพาหนะหลัก ดังนั้น ในพื้นที่นอกเมือง คนเดินเท้าจะต้องข้ามสะพานลอย ส่วนรถยนต์จะเดินทางได้สะดวกและต่อเนื่องบนพื้นดิน แต่การออกแบบถนนในเมืองไทย ได้กลับหัวกลับหางหลักการที่กล่าวมาแล้วเสียหมด

บนทางหลวงแผ่นดินหมายเลข ๓๒ หรือทางหลวงสายเอเชีย ซึ่งเป็นทางหลักที่เชื่อมกรุงเทพฯ กับภาคกลางและภาคเหนือ ซึ่งตามหลักการออกแบบถนนแล้ว รถยนต์จะต้องเดินทางได้อย่างสะดวก ไม่มีจุดตัด ไม่มีทางข้ามมาเป็นอุปสรรคในการเดินทางอย่างต่อเนื่อง เพราะการหยุดหรือเปลี่ยนช่องทางกระทันหัน เป็นต้นเหตุสำคัญของอุบัติเหตุ ส่วนคนเดินเท้าก็จะต้องข้ามสะพานลอย แต่ภาพนี้แสดงให้เห็นว่า คนเดินเท้าเมื่อลงจากรถโดยสารแล้ว ต้องข้ามถนนบนพื้นผิวการจราจร แล้วมาหยุดรออยู่ตรงเกาะกลางถนนเพื่อรอข้ามต่อไปอีกช่วงหนึ่ง นี่คือความเสี่ยงที่ไม่ควรยอมให้เกิดขึ้น คนเดินเท้าต้องมาเสี่ยงภัยกับยานพาหนะขนาดใหญ่และความเร็วสูง ซึ่งเป็นข้อห้ามพื้นฐานของการออกแบบถนนเลยด้วยซ้ำไป