เมื่อความสะดวกในการสัญจรสำคัญกว่าจิตใจของมนุษย์

ที่วัดราษฎร์บูรณะอีกเช่นกัน ภาพนี้เป็น "ด้านหน้า" ของพระอุโบสถของวัด ซึ่งพื้นที่ด้านหน้าถูกเวนคืนเพื่อไปทำถนนสายหลักของเมือง จนบันไดทางเข้าพระอุโบสถแทบจะอยู่ติดกับกำแพงวัด การเวนคืนที่ดินก็เพื่อตัดถนนให้พลเมืองมีความสะดวกในการเดินทางเพิ่มขึ้น มุ่งที่ความเจริญทางวัตถุ แต่กลับไม่ให้ความสนใจกับความเจริญทางจิตใจ ซึ่งต้องการความซับซ้อนของบรรยากาศเพื่อชำระล้างและทำความสะอาดจิตใจให้กลับมาตั้งอยู่ในศีลในธรรมอย่างถูกต้อง พระอุโบสถไม่สามารถพิจารณาแต่เพียงตัวอาคารเท่านั้น แต่บรรยากาศภายนอก ชั้นเชิงของการเข้าถึงยังเป็นองค์ประกอบที่เป็นตัวตนเดียวกันของพระอุโบสถอย่างแยกกันไม่ออก พื้นทีด้านหน้าของพระอุโบสถต้องมีขนาดและปริมาตรสอดคล้องกับตัวอาคาร มีการนำสายตาที่ดี และเป็นพื้นที่ที่ส่งเสริมให้คนที่จะเข้าพระอุโบสถเตรียมจิตใจให้สงบก่อนเปลี่ยนสถานะจากพ่อค้า ข้าราชการ นักรบ ชาวนา ชาวสวน มาเป็นพุทธศาสนิกชน ซึ่งไม่รู้จะบรรยายไปทำไม ผู้กำหนดแนวเวนคืนเขาคงไม่เข้าใจหรอก ไปสีซอให้เขาฟังแทนดีกว่า