สนามบินสุวรรณภูมิที่คนไทยภาคภูมิใจปนขมขื่นมาภาพถ่ายน่าสนใจมาให้พิจารณาอีกแล้ว ด้วยการออกแบบหลังคาผ้าใบโค้ง ก็ทำให้พื้นที่ใช้สอยข้างในมีปริมาตรโค้งไปด้วย แต่ระยะความโค้งดังกล่าวอยู่ใกล้กับระดับพื้นภายในจนเกินไป ทำให้พื้นที่ด้านที่อยู่ติดกับขอบของอาคารมีความสูงไม่พอที่จะให้คนเข้าไปใช้งานได้ จึงต้องทำรั้วกั้นมาขวางเอาไว้ไม่ให้คนเข้าใช้สอยในพื้นที่ดังกล่าว การออกแบบที่ผิดพลาดตรงนี้ไม่น่าจะเป็นความผิดของสถาปนิก Helmut Jahn แต่น่าจะเป็นความผิดพลาดของสถาปนิกผู้ประสานงานคนไทย หรือสถาปนิกควบคุมงานที่อ่านแบบไม่ขาด ไม่ได้ลองวาดรูปตัดและรูปตั้งในจุดที่เป็นรอยต่อขึ้นมาตรวจสอบความถูกต้องเสียก่อนก่อสร้าง ทำให้ต้องเสียเงินทำพื้นอาคารแต่ใช้งานไม่ได้ แถมยังต้องมาเสียค่าทำราวเหล็กมากันคนเข้าไปใช้งาน อีกทั้งพื้นที่ใช้งานอาคารยังลดลง การสัญจรก็ไม่สะดวก เพราะรูปทรงปริมาตรของพื้นที่ไม่ตรง แถมมีโอกาสทีวัสดุมุงอาคารจะเสียหายเร็วขึ้นกว่าปกติ เนื่องจากได้รับมลภาวะจากการใช้งานมากกว่าด้วย แต่ไม่เห็นมีใครเดือดร้อนกับเรื่องนี้เลยนี่หน่า ผู้เขียนจะเดือดร้อนไปหาอาวุธอะไร ในเมื่อคนไทยทุกคนก็มีส่วนได้ส่วนเสียกับสนามบินแห่งนี้เท่ากับผู้เขียนเช่นกัน คนอื่นเขาไม่รู้สีก จะไปรู้สึกคนเดียวให้ทุกข์ไปทำไม จึงเอามาใส่ไว้ในบล็อกให้คนอ่านช่วยทุกข์แทนผู้เขียนด้วยแล้วกัน
