ที่จอดรถหายไปไหน

กฎหมายเกี่ยวกับการควบคุมอาคารได้กำหนดพื้นที่จอดรถไว้ตามสัดส่วนของพื้นที่ใช้สอยและประเภทของอาคาร เช่น อาคารพาณิชย์จะต้องมีที่จอดรถ ๑ คัน ต่อพื้นที่พาณิชยกรรม ๖๐ ตารางเมตรเป็นต้น (ยกตัวอย่างเท่านั้น ตัวเลขเป็นการสมมติขึ้น) สถาปนิกหลายท่านยืนยันว่า ในการออกแบบอาคารแล้ว สถาปนิกจะพยายามออกแบบให้มีพื้นที่จอดรถน้อยที่สุดที่จะเป็นไปได้ คือทำให้ได้ตามกฎหมายเท่านั้น ไม่มีการทำเกินกว่ากฎหมาย เพราะพื้นที่จอดรถไม่ได้ทำผลประโยชน์ให้กับเจ้าของอาคารแต่อย่างใด เขาอยากได้พื้นที่ขายหรือพื้นที่ให้เช่า ที่สามารถทำรายได้ให้กับเจ้าของอาคารต่างหาก พื้นที่จอดรถจึงต้องมีน้อยที่สุด และแม้ว่าในแบบก่อสร้างจะมีน้อยทีสุดอยู่แล้ว เมื่อสร้างจริงก็ยังเอาที่จอดรถไปทำอย่างอื่นที่ทำกำไรมากกว่าการจอดรถอีก ทำให้ที่จอดรถที่มีน้อยอยู่แล้วลดน้อยลงไปอีก

ในโรงพยาบาลเอกชนที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ดูบริเวณหลังคาสีขาวที่มีเครื่องปรับอากาศตั้งอยู่ มองลงไปที่พื้นหน้าอาคารนั้น จะเห็นเส้นแบ่งแนวจอดรถหลงเหลืออยู่ จึงชัดเจนว่า โรงพยาบาลแห่งนี้เอาที่จอดรถที่มีน้อยอยู่แล้วมาจัดเป็นพื้นที่ให้เช่าสำหรับร้านสะดวกซื้อ ทำให้ที่จอดรถน้อยลงไปอีก การที่กฎหมายกำหนดจำนวนที่จอดรถเอาไว้ ก็เพื่อความสะดวกสบายและความปลอดภัยของผู้มาใช้อาคาร และกฎหมายเองก็กำหนดได้แต่ขั้นต่ำสุดอยู่แล้ว (ขั้นที่เลวที่สุดที่มนุษย์จะทนอยู่ได้) เจ้าของอาคารยังมาเอาที่จอดรถไปทำอย่างอื่นเสียอีก