รู้ปัญหาแต่ไม่แก้ไข

เป็นที่รู้กันโดยทั่วไปว่า นกพิราบเป็นพาหะนำโรคหลายชนิด แต่ด้วยความที่คนไทยมีลักษณะโอบอ้อมอารี และมีความเมตตาทั้งต่อคนและสัตว์ ทำให้นกพิราบยังคงเป็นสัตว์ที่อยุ่ในเมืองและปะปนกับวิถีชีวิตของคนไทยได้อย่างน่าเป็นห่วงต่อความปลอดภัยในสุขภาพ

ตัวอย่างเช่น ในโรงอาหารแห่งหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศไทย ก็ยังคงมีนกพิราบมาทานอาหารร่วมกับนักศึกษาได้โดยไม่มีใครเห็นว่าเป็นอันตรายต่อสุขภาพแต่อย่างใด ที่น่าตกใจก็คือ นี่เป็นโรงอาหารของคณะที่มีหน้าที่ผลิตบัณฑิตที่จะมาออกแบบสภาพแวดล้อมทางกายภาพที่ดีให้กับคนไทยเสียด้วย แม้แต่สภาพแวดล้อมของนักศึกษาเองยังเป็นอย่างนี้ จึงไม่แปลกใจแต่อย่างใดที่สภาพแวดล้อมทางกายภาพของประเทศไทยจึงมีปัญหาทั้งด้านความสะดวกและความปลอดภัยอยู่จนถึงทุกวันนี้ และไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้นได้อย่างไร

ที่น่าตกใจกว่าข้อสังเกตด้านบน ก็คือได้มีอาจารย์อีกคณะหนึ่ง ในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ได้ทำการศึกษาถึงอันตรายของมูลนกพิราบเอาไว้แล้ว ว่าเป็นพาหะของโรคเยื่อหุ้มสมองอักเสบ http://www.chula.ac.th/chula/th/news/news270450b.html แถมยังโพสไว้ในหน้าแรกของเวบไซด์ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้เสียด้วย แต่คนภายในมหาวิทยาลัยกลับไม่สนใจคำเตือนนี้เลยแม้แต่น้อย หรือว่าเขาเยื่อหุ้มสมองอักเสบกันไปหมดแล้วนะ