ฉันมีห้องทำงานอยู่บนทางเท้า

พื้นที่ทางเท้า คือ พื้นที่สาธารณะ ซึ่งตามหลักการแล้วสมควรถูกใช้เพื่อการสาธารณะ แต่สำหรับคนไทย คำว่า "สาธารณะสมบัติ" กลายเป็นสมบัติที่ไม่มีเจ้าของ ใครกอบโกยไปใช้ผลประโยชน์ได้เท่าไหร่ก็เอาไป คนอื่นจะไม่ได้ใช้หรือใช้ได้อย่างไม่สะดวกก็ช่างมัน เพราะคนอื่นก็มีสิทธิเป็นเจ้าของเท่ากับฉันนี่หน่า

ด้วยเหตุนี้ ช่างรับเหมาร้านค้าบริเวณปากซอยสุขุมวิท๕๓ จึงมีสิทธิเต็มที่ที่จะใช้ทางเท้าเป็นที่จอดรถขนส่งสินค้า และใช้เป็นพื้นที่สำหรับตัดโลหะ จะได้ประหยัดพื้นที่ด้านในของตัวร้านที่กำลังทำอยู่ ใครจะเดินไม่สะดวกเพราะรถกระบะจอดขวางทางอยู่ก็ไม่เป็นไร แถมยังต่อสายไฟมาใช้กับเครื่องตัดโลหะด้วย คนเดินเท้าต้องเสี่ยงภัยจากไฟดูด เศษโลหะกระเด็นใส่อย่างไร ก็ช่างมัน และเป็นเรื่องแปลกสำหรับคนไทย คือตอนเดินผ่านจะลำบากหรือเสี่ยงภัยแค่ไหนก็ตาม พอเดินพ้นมันไปแล้วก็เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็ฉันรอดจากอันตรายมาได้แล้วนี่ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย คนอื่นก็คงจะปลอดภัยเหมือนฉันเช่นกัน