Tuesday, June 19, 2007

เพื่อที่จอดรถ ฉันทำได้ทุกวิถีทาง

การศึกษาเป็นประเด็นหลักในการพัฒนาประเทศ เพราะผู้มีการศึกษาจะมาทำหน้าที่ต่าง ๆ ในสังคม เพื่อให้สังคมมีการพัฒนาทั้งทางโลกและทางธรรม แต่สำหรับประเทศไทยแล้ว กลับกลายเป็นว่า ผู้มีการศึกษานำความรู้และความสามารถที่มีไปใช้ในทางที่ผิด และเมื่อเป็นผู้มีการศึกษาดี ความผิดที่ทำก็จะยิ่งใหญ่ขึ้น ส่งผลกระทบมากขึ้น และที่สำคัญคือแนบเนียนมากขึ้นอีกด้วย


รถคันนี้จอดอยู่ในลานจอดรถเฉพาะของอาจารย์ในมหาวิทยาลัยที่สังคมยอมรับว่าเป็นสถาบันอุดมศึกษาอันดับหนึ่งของประเทศ ลานจอดรถนี้จัดไว้เฉพาะสำหรับอาจารย์เท่านั้น รถทุกคันที่จะเข้าจอดในลานนี้จะต้องมีตราติดรถยนต์เฉพาะ และเมื่อมองไปที่หน้ารถคันนี้ก็พบใบสั่งของทางมหาวิทยาลัยเสียบอยู่กับที่ปัดน้ำฝน ข้อความบนใบสั่งระบุไว้ว่า "เคยเตือนไปแล้วว่าผิดระเบียบมหาวิทยาลัย ตอนเข้ามีแต่ตอนจอดไม่มีสติกเกอร์มหาวิทยาลัย เตือนครั้งสุดท้าย" ผู้เขียนไม่สามารถสกัดความอยากรู้อยากเห็นของตนเองได้ จึงไปถามพี่ยาม ได้คำตอบว่า รถคันนี้ตอนเข้ามีสติกเกอร์ของอาจารย์ติดอยู่ แต่ตอนจอดกลับไม่มี พี่ยามที่ไม่ประสงค์ออกนามคาดว่า เจ้าของรถคันนี้คงเป็นลูกอาจารย์ ขับรถมามหาวิทยาลัยแล้วไม่มีที่จอด จะไปจอดแบบเสียสตางค์ก็ไม่ยอมเสีย ก็เลยร่วมกับบุพการีใช้วิธีเอาสติกเกอร์ของรถอีกคันมาติดไว้เพื่อให้เข้าจอดในลานนี้ได้ พอผ่านด่านของพี่ยามเข้าไปได้แล้ว ก็เอาสติกเกอร์ออกกลับไปคืนที่รถค้นเดิมเพื่อจะได้จอดรถได้มากกว่าที่เขาอนุญาต พี่ยามยังสำทับด้วยว่า ผมเดาไม่ผิดหรอก เป็นยามมาหลายปี เจอแบบนี้มาเยอะ ได้ฟังความแล้วรู้สึกสงสารประเทศไทย นี่ขนาดคนมีการศึกษาสูง เป็นความหวังของประเทศชาติว่าเขาจะทำในสิ่งที่ถูกที่ควร เพื่อเป็นตัวอย่างที่ดีต่ออนุชนรุ่นต่อไป แต่ในความเป็นจริงกลับไม่เป็นอย่างที่เราคาดหวังเลย