ไม่เป็นไรน่า แป๊บเดียวเอง

เนื่องจากกรุงเทพฯ มีพื้นที่ถนนเมื่อเทียบกับพื้นที่เมืองทั้งหมดน้อยกว่าปกติ ทำให้จำเป็นต้องห้ามจอดรถบนพื้นผิวการจราจร แต่กิจกรรมสองข้างทางที่เกิดขึ้นมาก่อนมาตรการห้ามจอดรถบนพื้นผิวการจราจรไม่สามารถปรับเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากับการจราจรได้ จึงพบการฝ่าฝืนแบบที่บอกว่า "แป๊บเดียว" แต่เป็นประจำอยู่ตลอด
ตัวอย่างเช่น บนถนนบำรุงเมือง ย่านสวนมะลิ ซึ่งเป็นแหล่งขายเฟอร์นิเจอร์สำคัญของกรุงเทพฯ จึงมีความจำเป็นต้องมีการขนส่งสินค้าขนาดใหญ่อยู่เสมอ เมื่อก่อนการจราจรยังไม่มีปัญหามากนัก ก็ยังอนุญาตให้จอดรถบนพื้นผิวการจราจรได้ แต่เมื่อมีความต้องการการเดินทางมากขึ้น พื้นผิวจราจรก็ต้องกลายเป็นพื้นที่ห้ามจอดรถเพื่อให้ใช้สำหรับการสัญจรเท่านั้น จึงเอาสีขาวแดงมาทาไว้ที่ขอบทางเท้า เพื่อเป็นสัญญลักษณ์ว่า "ห้ามจอด" แต่กิจกรรมการค้าขายเฟอร์นิเจอร์ไม่ได้ย้ายได้ง่ายอย่างการออกมาตรการจราจร ร้านค้าจึงคงอยู่ที่เดิมต่อไป แต่เมื่อไม่มีที่จอดขนส่งสินค้าอย่างถูกกฏหมายแล้ว ก็เลยต้องลักลอบฝ่าฝืนเอา โดยคิดว่า "แป๊บเดียว" แต่เอาเข้าจริงมันไม่ใช่ "แป๊บเดียว" เพราะต้องขนส่งสินค้าจำนวนมาก และยังต้องขนส่งวันละหลาย ๆ ครั้ง เพราะเป็นร้านค้าส่ง จึงส่งผลให้การจราจรติดขัดทีละ "แป๊บเดียว" อยู่ทั้งวัน