วันนี้เข้า 7-11 มีแผงหนังสือในนั้น ไม่รู้จะอ่านอะไร ก็เลยซื้อหนังสือ "อยากซื้อ-อยากขาย" ฉบับวันที่ 10 มีนาคม 2553 มาอ่าน
ไม่ได้อยากซื้อ-อยากขายอะไรหรอก แต่อยากดูสถานการณ์ตลาดล่างดูมั่ง เจอเรื่องที่น่าสนใจหลายเรื่อง
๑. โฆษณาหลักมีอยู่ไม่กี่แบบ ได้แก่ ขายมือถือ (รุ่นก็อปปี้จากแบรนด์ดัง ๆ โดยใช้ชื่อและรุ่นเดียวกับแบรนด์เหล่านั้นเลยหละ แต่ราคาต่างกันอย่างเทียบไม่ได้) ขายทะเบียนรถและเบอร์โทรศัพท์มือถือสวย ๆ และ โฆษณาดาวน์โหลดภาพ / ดูดวง / หาคู่ / ปรีกษาบ้าบอ อะไรต่าง ๆ ผ่านมือถือ และสุดท้าย คือ กล้องวงจรปิดและอุปกรณ์สปายต่าง ๆ ไอ้ขายของเบ็ดเตล็ดที่ผู้เขียนคิดว่าจะมีขายนู่นขายนี่มากมาย อยากเห็นของบ้าน ๆ ทั่วไป ว่าเขาขายอะไรกันมั่ง แทบไม่มีเลย
๒. โฆษณาขายโทรศัพท์มือถือบางโฆษณา มีภาษาลาว และ ภาษาเขมร ประกอบด้วย แสดงถึงกลุ่มลูกค้าชัดเจนมากมาก
๓. มีโฆษณาขายเหรียญสเคลาร์ ทุกคนคงเคยได้ยินเหรียญบ้าพลังอันนี้มาบ้างแล้วหละ แต่ที่น่าตกใจคือ มันขยายไปสู่ผลิตภัณฑ์อื่น ๆ นอกจากเหรียญห้อยคอ มีทั้ง ปลอกหมอนพลังงาน (สามร้อยบาท) สายรัดข้อมือ (สามร้อย) สบู่พลังงาน (หนึ่งร้อย) แผ่นป้องกันคลื่นแม่เหล็กจากมือถือ (หนึ่งร้อย) ตู้หยอดน้ำเหรียญพลัง (ห้าหมื่นกว่า) ทำให้ผมนึกถึงกระแสชาเขียวเมื่อหลายปีที่แล้ว ว่าผลิตภัณฑ์ทุกอย่างต้องมีชาเขียวผสมอยู่ด้วยเสมอ จึงจะขายได้ การตลาดของไอ้เหรียญเวรนี่ก้าวไปถึงจุดนั้นแล้วเหรอ
เสียดายเงินจังเลย หนังสือราคาสี่สิบบาท อ่านได้ยี่สิบนาที ก็ขว้างทิ้งไป แต่ได้เอาข้อมูลมาเขียนนี่ ก็พอคุ้มอยู่มั่งแหละ